וואָס אַ ארבעטן און פּראָגרעסיוו פּלאַץ זיי אַלע זענען. קיינער איז נישט אין אַ ייַלן, און אַלעמען טוט זיין אַרבעט. עמעצן לעקט די לאָך, עמעץ שטופט אין מויל און אלץ איז אזוי שנעל און מיט געפיל. א ים פון לייַדנשאַפט און טעמפּעראַמענט. די בלאָנדע איז קלוג, זי ווייסט וואָס זי טוט, זי דאַרף מיר גאָרנישט זאָגן. די בחורים זענען אזוי הונגעריק, ווי זיי וואלטן געווארט און נישט געהאט קיין סעקס א האלב יאר, זיי הייבן ווי פארע מאטארן.
די בלאָנדע שיינקייט איז געווען ביכולת צו איבערצייגן איר פאטער אַז זי איז ויסגעצייכנט אין בלאָוודזשאָבס און קענען אַפֿילו געבן פאַרגעניגן צו אַ מענטש מיט איר לעגס. דער טאטע האט זיך צעגאםן פון גליק, װײל ער האט פון זײן טאכטער נישט געריכט אזא שנעלקײט. ער האט שטארק געפאקט דעם יונגן זונה, זי זאל לאנג געדענקן דעם פאטערס גלעטן. אבער זי האט עס זיכער געפעלט, װײל אירע קרעכצן זײנען געװען אזוי לײדנשאפטלעך, אז אפילו מײן בלוט האט געקאכט צװישן די פיס.
מײַן װײַב װיל דאָס אױך טאָן